Is zeewier het nieuwe goud? Het veelzijdige plantje heeft veel potentie. Volgens onderzoekers van het zeewierlaboratorium in Petten staan we bovendien pas aan het begin van wat er te ontdekken valt over deze algen. Wij zetten op een rij wat we nu al weten van zeewieren. Zeewier is eigenlijk een losse aanduiding van een groep niet verwante algen die in zee leven. We kunnen ze onderverdelen in de groenwieren (Chlorophyta), de roodwieren (Rhodophyta) en de bruinwieren (Phaeophyta). De termen algen en wieren worden zonder veel onderscheid door elkaar gebruikt. In Azië kweken ze al eeuwen zeewier in baaien aan de kust. We kunnen dus een hoop leren van deze relatief nieuwe wetenschap. Het kabinet trok vorig jaar 5 miljoen euro uit voor onderzoek naar zeewierteelt. Het kweken van zeewier wordt gestimuleerd omdat het land zogezegd opraakt. De zee wordt daarom gezien als een goede, nieuwe kweekbodem voor het telen van ‘groenten’. Onder meer in de Oosterschelde, voor de Scheveningse kust en in de Waddenzee wordt sindsdien volop geëxperimenteerd met het kweken van zeewier. Als biobrandstof De belangrijkste ontdekking is wellicht zeewier als brandstof. In Petten storten onderzoekers van ECN en TNO zich hiervoor op het plantje. Het zeewierlab in Nederland