De magie van waardeloze beursrecords. Editors | 31 maart/april 2000 issue Als een paar mensen onderling afspreken, dat zij een worteltje honderd miljoen gulden waard vinden, kunnen ze elkaar met gemak trakteren op een diner van een half miljard. Misschien geeft het hun een gevoel van rijkdom en luxe om zoveel aan een maaltijd te besteden en dan kan dat heel plezierig zijn. Zolang het een spel is tussen hen beiden - of zelfs wanneer ze een hele club oprichten van zelfbenoemde maaltijdpatsers - is er niets aan de hand. Er beginnen pas vreemde dingen te gebeuren, wanneer de andere gasten in het restaurant er lucht van krijgen dat worteltjes krankzinnig veel meer waard blijken te zijn dan zij dachten. Zoiets is er aan de gang in de wáánzinnigste restaurantketen ter wereld, namelijk de verzamelde effectenbeurzen. Het gaat er niet om, dat de bedragen die met overnames zijn gemoeid vrijwel wekelijks nieuwe hoogterecords vestigen. Het is immers steeds het uitruilen van papiertjes, aandelen Vodafone tegen aandelen Mannesmann of aandelen AOL tegen aandelen Time Warner. Worteltjes tegen worteltjes. Maar de andere gasten beginnen ook mee te doen. Groenteboeren met worteltjes in voorraad verhogen hun prijzen en voor een mooie wortel kun