Wortel schieten

The Optimist 137 juni 20112011
Hoe een buitenlandse zich door een simpel tuintje thuis ging voelen in Nederland. Kathryn Hall | 137 juni 2011 is Foto: Istockphoto.com/miguelmalo Met de vijfde verjaardag van mijn dochter in het verschiet dacht ik ineens: ‘Bij een goed leven hoort dat je in Europa hebt gewoond.’ Dus vlogen we naar Parijs en reisden door naar het noorden om een oude vriend op te zoeken in Amsterdam, waar we verliefd werden op Nederlanders. Ik had niet gedacht dat ik ooit nog in een grote stad zou wonen, omdat ik ook al een poos in zowel San Francisco als Mexico City had gezeten, maar Amsterdam was anders: veiliger, schoon, interessant en charmant. Maar toch, na twee jaar werd ik onrustig van het bestaan in zo’n stedelijke omgeving. Uitstapjes naar het pittoreske plaatsje Marken braken de spanning van het stadsleven, maar dat was niet genoeg. De flat aan de overkant van onze straat was afgebroken, zodat we met een gat als uitzicht zaten. Aan de rand van de brede trottoirs waren boompjes geplant en het kwam erop neer dat we waren ingesloten, door cement. Mijn onvrede met deze situatie groeide uit tot hevige onrust. Los van het feit dat we in een stad

Het volledige artikel lezen?

Geen abonnee, maar wil je wel artikelen lezen? Geen probleem. Je kunt losse artikelen kopen via Uhmi. Uhmi is een nieuwe manier om snel en veilig te betalen voor artikelen en direct verder te lezen. Probeer het nu uit en krijg een euro gratis.

Lees met Uhmi voor €0,50 Word Abonnee Log in

Reacties

Geef een reactie