Boekbespreking. Johan Schaberg | 32 mei/juni 2000 issue De schrijfster is psychotherapeute uit de school van Freud. Zoals Freud ooit een half bekende mythe over de Thebaanse koningszoon Oedipus oppakte en er een betekenis in las die voor alle mensen zou gelden, zo benadert Marie Balmary het bijbelverhaal van Kaïn en Abel. Twee broers maken beiden een offer voor de Heer. Dat van Abel wordt aanvaard, dat van Kaïn niet. Kaïn wordt boos en slaat zijn broer dood. Einde verhaal. Balmary legt verbanden naar andere bijbelverhalen - zoals dat van Eva die niet van de verboden vrucht kon afblijven. Eén van de stellingen waarop zij uitkomt, is dat het paradijs Eden niet de ideale staat is geweest waaraan de mens ooit deelhad en die hij heeft verspeeld. Integendeel, het was een staat van laag bewustzijn en de mens was nog zo zwak, dat hij bezweek onder de eerste de beste beproeving. Kaïn stond voor dezelfde beproeving als zijn moeder en ook hij faalde. En dan, met een heel grote boog, komt Balmary uit bij de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en ze stelt vast, dat wij als mensheid nog steeds met hetzelfde thema bezig zijn: de uitdaging