De muziek is een levendige combinatie van melancholische Franse chansons, uitbundige gypsy swing , alternatieve Latin en dromerige Indiase raga’s. De bandleden zijn geschoold in jazz, klassiek en klezmer. En de zangeres – vloeiend in Engels, Frans, Spaans en Hindi – is een politiek activiste met een deeltijdbaan als arts in een ziekenhuis. Ik heb Rupa and the April Fishes nu vier keer live zien spelen. Het is telkens een feest. De eerste keer was in een kunstgalerij in San Francisco, waar ze een heel intieme sfeer wisten te creëren. Later speelden ze in een groot concertzaal, waar de kolderieke sfeer eerder deed denken aan die van een rondtrekkend circus. Ik geloof dat ik tijdens die optredens een beetje verliefd ben geworden op Rupa Marya, de zangeres en bandleider. Op zoek naar een excuus om haar aan te spreken, bedacht ik dat het wel aardig was om een verhaal over haar te schrijven voor Ode. Het kwam bijzonder goed uit dat ze ook nog een interessant verhaal te vertellen had. Want Rupa trekt zich niet alleen niets aan van muzikale grenzen, ze is ook op een strijdtocht om landsgrenzen op te heffen. Als pleitbezorger van vrije migratie smolt mijn hart