Om een of andere reden wil ze onder het mes van de chirurg. Rimpels weg, onderkin weg, er jonger uitzien. De cosmetische ingreep op haar gezicht is de uitkomst van een droom via injectienaalden, scalpels, pincetten en laserkanonnen. Nuchtere notities van een aanwezige. \'Lijkt dood met gat in hoofd.\' William Leith | 31 maart/april 2000 issue Wat mij betreft ziet het gezicht van Anne Blackiston er prima uit. Goed, ze heeft wat kraaienpootjes rond haar ogen en een paar lijnen van haar neus naar haar mond. Er zit een lichte frons tussen haar wenkbrauwen. Ze heeft ook iets van een dubbele onderkin. Maar Anne is dan ook drieënvijftig. Haar gezichtsuitdrukkingen, het resultaat van de beweging van lijnen, rimpels en spieren in haar gezicht, maken een integere indruk: ze zijn de uitwendige verbeelding van de gedachten die een vrouw van begin vijftig zoal heeft. Wat mij betreft zijn die lijnen in haar gezicht mede de reden waarom Anne Blackiston er zo prima uitziet. Maar ik ben Anne Blackiston niet. Anne wil er niet uitzien als een vrouw van in de vijftig. Ze wil er uitzien als iets van een, in haar optiek, onmiskenbaar ander kaliber: een vrouw van in de veertig.