Anne van Delft (47) organiseert vertelfestivals en geeft les in het vertellen van verhalen. En zij vertelt verhalen, omdat zij helpen om dingen te verwerken: \'Wie kent er niet een Assepoester? Wie heeft zichzelf niet ooit een Assepoester gevoeld?\' Tijn Touber | 36 januari/februari 2001 issue \'Ik wil een plek creëren waar verhalen kunnen worden verteld. Een soort plein. Als wij elkaar verhalen vertellen, ontstaat een wezenlijke ontmoeting. Hoe meer verhalen van verschillende culturen je kent, hoe minder snel je geneigd bent te oordelen. Als ik het Marokkaanse Roodkapje ken, begrijp ik dat Marokkaanse meisje ook beter. Je ontdekt, dat verhalen op een bepaalde manier allemaal hetzelfde zijn. Zoveel verschil is er niet tussen een Rus en een Italiaan. Verhalen helpen om dingen te verwerken. Zo stuitte ik tijdens de Golfoorlog op het verhaal van Gilgamesh. Dat is een oeroud verhaal over een brute heerser à la Saddam Hoessein. In het epos vindt deze eenzame tiran uiteindelijk een vriend, die hij vervolgens ook verliest. Deze ervaringen maken hem mild. Het verhaal vertelde mij, dat Saddam geen haat en afkeer behoeft, maar vriendschap. Als wij dit verhaal zouden kennen, zou onze opstelling misschien anders zijn geweest. Ik heb eens een voorstelling