Voorop staat de lach van Ode. Voluit en ongeremd. Met die spontaniteit kijken we naar de wereld om ons heen. Soms lijkt er nog maar weinig plaats voor optimisme. Er zijn vandaag veel lijnen richting doem en ellende te trekken. De hoop op verandering – verbetering – schijnt voor de nostalgie: de herinnering aan de jaren zestig. Jurriaan Kamp | 1 maart/april 1995 issue Ode wil een andere werkelijkheid in zicht brengen. Vaak buiten het bereik van de gevestigde media komen steeds meer publikaties op die een andere realiteit schilderen. Tijdschriften die zich niet neerleggen bij de beschrijving van de wereld van vandaag. Die daarentegen vandaag gebruiken als het vertrekpunt voor een reis naar een andere wereld van morgen. Die niet links of rechts zijn, maar toekomstgericht. Die werkloosheid niet aanvaarden als een naar en onontkoombaar gegeven, maar die werk opnieuw beschouwen. Die tijdschriften publiceren visies die kunnen dienen als richtpunt voor verandering, vernieuwing en verbetering. Deze bladen vertellen over de wil die een weg zoekt. Dit tijdschrift is een ode aan die onderstroom, een ode aan nieuwe gedachten en moedige visies. Deze pogingen en initiatieven bieden de kleuren van de toekomst, ook al zullen lang niet alle experimenten slagen.