Hij heeft een theater aan huis, op de eerste verdieping van zijn mooie Haagse woning. Hier vertelt hij zijn verhalen, hier komen bomen tot leven, vliegen draken naar de zon en praat het water met de woestijn. Maar Peter van der Linden (76) doet meer dan alleen een verhaal vertellen. Hij wórdt het verhaal en verdwijnt erin, net als zijn toehoorders. Tijn Touber | 36 januari/februari 2001 issue \'Het zal wel te maken hebben met de televisie en Internet, dat het vertellen van verhalen nu aan populariteit wint. Er zijn natuurlijk enkele exceptioneel goede films, maar meestal gaat het erin en er meteen weer uit. Je bent het meteen weer vergeten. Bij het luisteren naar verhalen blijven dingen meer hangen. Het is een heel andere wereld als je naar iemand zit te kijken die jou een verhaal vertelt. Verhalen maken iets in je wakker, er gaat van binnen iets tintelen, je raakt geïnspireerd. Wanneer je luistert, creëer je je eigen beelden. Je moet je fantasie gebruiken. Daardoor beklijft het beter dan kant-en-klare televisiebeelden. Dat is ook de reden waarom jonge mensen vaak moeite hebben met het luisteren naar verhalen. De spanningsboog is korter geworden. Ze willen hapklare brokken. Ze houden