147 juni 2012 issue Voordat ik ‘s avonds ga slapen, open ik mijn favoriete app, Gratitude journal. Het boeddha-achtige icoontje glimlacht me toe en even later noteer ik vier of vijf dingen waar ik die dag dankbaar voor ben. Het kunnen leuke dingen zijn of grote of onbenullige. Een telefoontje van een vriend die ik lang niet heb gesproken. De zon die zich de hele dag liet zien. Een kleine meevaller op mijn bankrekening. Het feit dat ik me gezond voel. Er zijn geen regels voor het bijhouden van een lijst met -zegeningen. Je kunt overal dankbaar voor zijn. Het gekke is: een dag kan nog zo rottig lijken, als ik me concentreer op de dingen waarvoor ik dankbaar kan zijn, valt er altijd iets te noemen. Vervolgens geef ik mijn dag een cijfer. Na het opsommen van de positieve dingen pakt dat altijd ietsje beter uit dan ik daarvoor dacht. Misschien vindt u het overdreven dat ik met zo’n app in de weer ga. Dat vond ik eerst ook. Maar dankbaar zijn is iets wat je moet leren, want het wordt ons niet met de paplepel ingegoten. Net als de meesten in het rijke Westen ben ik opgevoed met