143 januari /februari 2012 Praat mee op Twitter! Gebruik #samendromen in je tweet Negen vrouwen zitten in een kamer, met hun ogen dicht. Een van hen begint te praten. ‘Ik droomde vannacht dat ik naar de kapper ging. Iedere week had deze kapper een nieuw idee over wat ze met mijn haar wilde doen. En nu zei ze: ‘Een staart.’ Ik dacht: wat bedoel je, een paardenstaart, kan dat? Want ik had halflang haar. Toen mompelde ze iets van “extensions” en haalde ze een grote krulspeld tevoorschijn, zo’n roller, en die draaide ze voorop mijn hoofd in mijn haar.’ Even blijft het stil in de kamer. Dan reageren de anderen. ‘Een verhaal over háár’, zegt iemand. ‘Niet over hem.’ ‘Bij mij blijft het woord “extensions” hangen’, zegt een andere deelneemster. ‘Creativiteit. Openheid. Die roller is open, je krijgt een opening vóór op je hoofd.’ ‘Lijkt me fijn als mensen “extensions” voor elkaar kunnen zijn.’ ‘Nu voel ik mijn voeten tintelen en ook die plek op mijn hoofd waar bij jou die roller zit.’ ‘Mijn handen voelen heel erg warm.’ ‘De mijne ook!’ En zo verder. Kriskras gaat het gesprek; soms is de overgang logisch, vaak springerig en irrationeel. We doen