Voor het succes van de vaccins en antivirale middelen tegen de Mexicaanse griep is geen wetenschappelijk bewijs. Een kleine groep onderzoekers biedt nu een andere kijk op hoe we ons wapenen tegen de pandemie Marco Visscher | 122 december 2009 Er is weinig voor nodig om het korte lontje van de massahysterie rondom de Mexicaanse griep te ontsteken. De tragische dood van een 16-jarig meisje uit Zeeland dat in oktober plotseling ziek werd, was onmiddellijk omgeven door de ‘zeer sterke verdenking’ dat het om het H1N1-virus ging – een bericht dat na dagen van onduidelijkheid moest worden herroepen; het meisje had helemaal geen griep. De ontdekking dat een virus in een ernstig zieke Nederlandse patiënt resistent was geworden tegen de virusremmer Tamiflu zorgde voor speculaties over de volksgezondheid – achteraf zonder reden. En doordat minister Klink van Volksgezondheid zo voortvarend te werk gaat met zijn bestrijdingscampagne zou je haast denken dat er een vreselijke ramp te wachten staat. Toen bekend werd dat er massaal zou worden gevaccineerd, brak opnieuw paniek uit: hoe moesten al die Nederlanders allemaal hun vaccinaties krijgen? De rampenscenario’s over zoveel logistieke ellende zijn al uitgebreid in de media besproken. In zo’n klimaat is een afwijkend geluid