Een tijdje terug las ik een artikel over het begin van het universum. Het artikel legde uit dat het universum wellicht helemaal geen begin heeft. Een concept dat moeilijk te bevatten is voor de gemiddelde, rationele geest. In India maakte ik kennis met de oosterse filosofieën. Daarin heeft niets een begin of einde. Alles is een cirkel en een spel van tegenovergestelden. Denk maar aan dat bekende plaatje van yin en yang waarin zwart in het wit zit en andersom. Duizenden wetenschappers besteedden hun hele carrière aan de eerste paar secondes van de Big Bang. Ze komen steeds dichterbij het startpunt, de nulde seconde. Maar, wat betekent het allemaal? Zelfs als we exact kunnen bepalen hoe en wanneer de big bang gebeurde: wat maakt het uit? We weten nog steeds niet wat de big bang veroorzaakte. Uiteindelijk stamt onze interesse voor de big bang af van onze behoefte het universum te begrijpen. We willen weten waarom we leven. Waarom is er een blauwe planeet, omgeven door een gigantische kosmos met alleen maar onbewoonbare rotsplaneten? Er is een begin van het antwoord, maar die komt niet van de prestigieuze laboratoria. Dit antwoord komt van een man die nooit naar de universiteit