144 maart 2012  Eerst twee feiten over u. ten eerste bestaat u niet. Althans, wel als lichaam, maar volgens de neurowetenschap bent u als blijvende, consistente eenheid een fictie. Ten tweede: de kans dat u een chronische depressie krijgt, is 5 procent, en 10 procent als u antidepressiva slikt. Dat lijkt tegenstrijdig. ‘Als ‘u’ niet bestaat, hoe kunt u dan depressief worden? En het gaat niet alleen om depressiviteit. Die niet bestaande ‘u’ wil van alles: gelukkig zijn, topervaringen beleven, verlicht worden... Het lijkt misschien op esoterisch gewauwel, maar de vraag ‘wie ben ik?’ is de belangrijkste vraag die u zichzelf kunt stellen. Na jaren van studie, zelfreflectie en meditatie – en na jaren van lichte depressies – ben ik er eindelijk achter wat ik ben en wat u bent. Daarmee kwam niet alleen een eind aan mijn depressies, maar ging ook de wonderbaarlijke wereld van het nu voor me open. Zo zit het volgens mij: u bent niet een onveranderlijke entiteit die het centrale bevel voert. Dat is een illusie, het gevolg van een stroom gedachten die met elkaar verbonden lijken. Maar dat zijn ze niet en er is niemand die deze gedachten denkt. En dit is de paradox: