‘Sesarengan kita kuwat, nyawiji kita dadi urip.’
‘Samen zijn we sterk, in verbondenheid vinden we leven.’
Mijn Surinaams-Javaanse buur sprak deze woorden, en ze bleven hangen. Ze bevatten een waarheid die we lijken te zijn vergeten.
In de partijprogramma’s die ik lees gaat het steeds vaker over cijfers en regels, maar steeds minder over wie we willen zijn. Wonen wordt gezien als handelswaar, zorg als een kostenpost, natuur als een obstakel. Mensen veranderen daardoor in dossiers en buurten in stenen zonder ziel. Zo verdort onze samenleving.
Wij hebben een ander verhaal nodig. Een verhaal waarin wonen, zorg en onze aarde geen koopwaar zijn, maar gedeelde bronnen, als water dat we samen behoeden. Waar mensenrechten hier en in Gaza diep wortelen en stormen kunnen doorstaan. Waarin niemand een gewicht is, maar een zaadje dat kan groeien.
Het begint met woorden. Weg met termen als “marktwerking” en “efficiëntie”. Laten we spreken over vertrouwen, zorg en verbondenheid. Over pleinen als open velden, feesten als bloesems, rituelen als rivieren die ons samenbrengen.
Onze instituties moeten weer leven ademen. We bouwen huizen voor wie ze nodig heeft, niet voor winst. Zorg geven we als water aan wie dorst heeft, minder papier, meer warme handen. Democratie wordt een open weide, waar licht schijnt en de schaduwen van achterkamertjes verdwijnen.
Verandering groeit niet in Haagse torens, maar in buurten en gemeenschappen. In energiecoöperaties, buurtzorg, voedselbossen en dorpsfeesten. Veiligheid is een gemeenschappelijke tuin waar iedereen kan bloeien, waar vrijheid en respect wortelen.
Nederland staat op een kruispunt. Kiezen we voor angst en afscheiding, of voor solidariteit en hoop? Ik kies voor hoop. Huizen bouwen we als schuilplaatsen, zorg schenken we zonder onderscheid, en de aarde koesteren we als bron van leven.
Zoals stromen het meer vullen, zo hebben wij elkaar nodig. Dit is het vergeten hoofdstuk in alle partijprogramma’s dat we samen moeten schrijven: een samenleving die iedereen draagt, geworteld in verbondenheid en vertrouwen.
Marcel Kolder
Marcel Kolder is schrijver, cultuuractivist en kanteldenker. Hij initieert burgerbewegingen rond zorg, duurzaamheid en inclusie, en werkt aan zorgzame gemeenschappen waar iedereen meetelt. Vanuit zijn ervaring als vader van een kind met een beperking verbindt hij kunst, politiek en het recht om mee te doen. www.kanteldenker.nl
Reacties