146 mei 2012 Kibera is DE sloppenwijk, Een achterbuurt die - althans voor de westerling - typerend is voor de krankzinnige armoede van de ontwikkelingslanden. Roestende golfplaten daken zo ver het oog reikt. Hier, aan de rand van Nairobi, Kenia, wonen meer dan 200.000 mensen. De buurtbewoners lopen langs open riolen en leren de weg te vinden door een doolhof van hutten en semipermanente schuren. Op sommige plaatsen staan de bouwsels zo dicht op elkaar dat je je er zijdelings tussen door moet wringen. Maar die smalle steegjes komen weer uit op pleinen waar het krioelt van de handelaars, en de geuren en geluiden van een actieve gemeenschap heersen. Vrouwen plukken groente van gewassen die schuin uit grote, met aarde gevulde zakken groeien: draagbare moestuinen die weinig aarde en weinig inspanning kosten. In één deel van de sloppenwijk worden in een gemeenschappelijke oven afgewerkte olie en afval verbrand bij een temperatuur van over de vijfhonderd graden Celsius. De verstikkende zwarte walm blijft hier dankzij de hoge temperatuur tot een minimum beperkt, anders dan bij de open verbranding van afval bij de rivier. Anderen koken op petroleum dat ze in jerrycans bij de handelaars in de buurt kopen, of op benzine