Voorwoord Roland Pluut: Vooruit!

Laatst vertelde onze hoofdredacteur over een reüniediner met klasgenoten van de lagere school. Een weerzien na meer dan veertig jaar betekende voor hem veel oude herinneringen ophalen en zich erover verbazen hoe de tand des tijds had huisgehouden. Huppelende meisjes en hollende jochies van vroeger bleken verworden tot rijpe (groot)moeders en berustende heren van middelbare leeftijd.

Het maakte ook mij weer eens duidelijk hoe tijdelijk het verblijf op deze planeet voor ieder van ons is. Dat ‘terugblikken’ doet beseffen welke mensen, ideeën en voorwerpen de moeite waard zijn om te blijven koesteren. Bij het opruimen van het huis van een overleden tante bleek het – al dan niet bewust – verzamelen van allerlei prullaria een menselijke eigenschap. Tussen alle kunst en kitsch zag ik herinneringen aan vervlogen tijden; de nooit ingewisselde spaarpunten van een koffiemerk, een koekjestrommel met de ingetrokken geur van botersprits, vergeelde briefwisselingen met dierbaren. En… een stapel oude Ode’s en The Optimists. Jurriaan Kamp en Marco Visscher zorgden toen nog voor het blad. Het doet mij goed om ze weer eens te mogen begroeten in deze editie, als gasten met een speciale band met ons blad.

Als u het mij vraagt, is het goed om te blijven vernieuwen en tegelijkertijd het ‘oude’ niet klakkeloos overboord te gooien. Dat levert soms wel een dilemma op. Zo hanteert gastauteur Marcel Dierselhuis de juiste, hedendaagse benaming Yijing voor iets wat ik al sinds mensenheugenis I Tjing noem. Misschien heeft u dit Chinese Boek der Verandering wel in de boekenkast staan, net als ik. Mijn conclusie is dat we mogen verschillen van mening over hoe we iets ‘believen’ te schrijven; de bedoeling is helder.

En daar leert de historie dat niets zo veranderlijk is als de mens en zijn taal. U kent hem vast: ‘Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, uuat unbidan uue nu’, de oudst bekende Nederlandse zin, opgeschreven in de elfde eeuw, van een dichterlijke schoonheid. ‘Alle vogels zijn nesten begonnen, behalve ik en jij. Waar wachten wij nu op?’

Wij wachten nergens op. Wij kijken vooruit en bouwen ondertussen ons nest van optimisten uit. Kijkt en bouwt u met ons mee?

Roland Pluut, uitgever
rp@theoptimist.nl

P.S.: Synchroniciteit en toeval staan in het omslagthema deze keer centraal. Gelet op de reacties van schrijvers en lezers tijdens het maken van deze editie is dit een aansprekend onderwerp. Laat u ons weten wat u van deze The Optimist vindt? Wij horen het heel graag – en dat is geen toeval!