145 april 2012 De milieubeweging wordt de laatste tijd, zowel door -aanhangers als door veel tegenstanders, omschreven als ‘iets van links’: een protest namens de armen en machtelozen tegen het grote zakenleven, de consumptiedrang en maatschappelijke machtsstructuren. Maar dat beeld is uiterst misleidend. In Groot-Brittannië wortelt de milieubeweging onder meer in de negentiende-eeuwse reactie tegen de industriële revolutie, waarin tory’s en links-radicalen een even grote rol speelden (…). De -Franse milieubeweging is het geesteskind van pays réel-conservatieven, terwijl de Duitse Groenen iets hebben geërfd van de droom van een thuis en een gevestigd bestaan, zo fraai onder woorden gebracht door Duitse romantische dichters en overgenomen door de ex-nazi Martin Heidegger. Bovendien zijn de milieuactivisten zich tegenwoordig bewust van de ecologische schade die is aangericht door het revolutionaire socialisme – zoals in de gedwongen collectivisatie, razendsnelle -industrialisatie en gigantische plannen voor het verplaatsen van bevolkingen, rivieren en hele landschappen die we -hebben gezien in de Sovjet-Unie en China. Linksgeoriënteerde denkers zullen deze uitwassen niet beschouwen als het onvermijdelijke resultaat van hun ideeën. Toch zullen ze wel erkennen dat er nog veel werk te doen valt, willen mensen met een normaal geweten ervan overtuigd raken dat het socialisme het antwoord is en