\'Maak eten, geen oorlog\' is het motto van Kamal Mouzawak, de oprichter van de biologische boerenmarkt Souk el Tayeb in Beiroet, Libanon. Elleke Bal | Ode-bijlage bij NRC mei 2012 Samen eten in plaats van oorlog maken, wie wil dat nu niet? ‘In een land zo verdeeld als Libanon is het makkelijk om alleen de verschillen tussen mensen te zien. Libanon is een land van totale diversiteit. Er wonen christenen en moslims, Arabieren en Armeniërs. Het lijkt alsof mensen van verschillende ethische en religieuze achtergronden weinig gemeen hebben. Ze hebben veel oorlog gevoerd. En toch delen ze wel degelijk iets: onze keuken. Iedere Libanees eet tabouleh.’ Van tabouleh naar verschillen overbruggen, dat lijkt me een lange weg. ‘Die is juist korter dan je denkt. Voedsel is een uitdrukking van gezamenlijke traditie. Libanezen die naar het buitenland vertrekken, nemen altijd eten mee. Voedsel is ook een manier van communiceren. Ik ben in 2004 begonnen met Souk el Tayeb, een markt waarvoor ik destijds een paar boeren uitnodigde om er samen voedsel op te verkopen. Dat werkte goed, er kwamen veel klanten op af. In plaats van dat deze mensen met elkaar spraken over oorlog en verschillen, ging het gewoon over yoghurt