Editors | 6 januari/februari 1996 issue Welke dromen en nachtmerries hebben kinderen? ‘Mama, vannacht ging ik naar de dierentuin met Lola.’ Alleen was het maar een droom. Net als bij volwassenen zijn dromen bij kinderen denkbeeldige vervullingen van wensen. Het kleine meisje wil graag met haar vriendinnetje naar de dierentuin: ’s nachts gebeurt het. Een jongetje dat teleurgesteld is dat de vakantie zo kort was, begint, zodra hij weer terug in de stad is, te dromen dat hij op zijn slee de besneeuwde hellingen afglijdt. In hoofdzaak ontstaat de droom door een onmogelijkheid die betrekking heeft op een hevig verlangen. Het gebeurt vaak dat kinderen als ze ongeveer zes of zeven jaar zijn ’s nachts angstige dromen, nachtmerries hebben. Dat is normaal en zelfs wenselijk: het is voor hen een manier om het Oedipus-complex uit te beelden en tegelijkertijd af te rekenen met hun incestueuze fantasieen. Om de oedipale fase te boven te komen en onszelf geestelijk te vormen, moeten we tenminste te maken hebben gekregen met al deze verboden wensen. Waarom herinneren we ons onze dromen niet? Sommige mensen durven te zweren dat ze nooit dromen. Velen beweren dat ze zich niet kunnen herinneren wat ze hebben gedroomd. Maar