Muziekbespreking. Ton Maas | 31 maart/april 2000 issue Hoewel de Vietnamese loempia inmiddels een vertrouwde versnapering is geworden, blijft de muziek uit dit door oorlogen geteisterde Aziatische land bij ons grotendeels onbekend. En als we al eens Vietnamese muziek horen, dan zullen we die waarschijnlijk verslijten voor \'Chinees\', want bij oppervlakkige beluistering vallen inderdaad vooral de overeenkomsten op. Een van de weinige Vietnamezen die in Europa artistieke voet aan de grond heeft gekregen, is de in Frankrijk woonachtige avantgarde- en jazzgitarist Nguyên Lê. Ook hij heeft jarenlang geaarzeld eer hij zijn eigen muzikale roots herkenbaar liet doorklinken in zijn werk. Dat gebeurde vier jaar geleden op het album Tales of Vietnam, een wonderlijk mengsel van Vietnamese traditionele klanken en westerse jazz. Op die cd was ook zangeres Huong Thanh te horen, die sinds 1977 als vluchteling in Parijs verblijft. Onlangs verscheen van haar een eigen album - Moon and Wind - waarop ze samen met Nguyên Lê en een aantal muzikanten uit Vietnam, Noord-Afrika en Europa opnieuw een brug slaat tussen Oost en West. Het meest verrassende aan deze plaat is het gemak waarmee de verschillen tussen zulke muzikale werelden worden overbrugd. Als Huong bijvoorbeeld wordt begeleid door pianiste Dominique