Bedrijfskunde is een studie met studenten die alvast een pak dragen om zich voor te bereiden op het onvermijdelijke loopbaansucces. Ik kom zelf uit die hoek. In academische kring werden we niet serieus genomen (wat de meesten ontging), maar in het bedrijfsleven was er een warm onthaal. En kijk nu eens. De bedrijfskunde plaatste efficiency in het midden van de aandacht. Wie daar vraagtekens bij zette, gold als filosoof. Volgens de bedrijfskunde moesten kosten naar beneden en opbrengsten omhoog. Doelgericht. Want wie geen doelen stelde, was verloren. Ach ja… Ik herinner mij een stagiair bedrijfskunde die onderzoek deed bij een uitgeverij. Al snel werd duidelijk dat 20 procent van de boeken, 80 procent van de winst leverde. Van de andere 80 procent kwam maar 20 procent uit de kosten. De rest was verliesgevend. Deze bevindingen konden niet echt verbazen. Maar het is altijd goed om te weten dat een open deur nog open staat, knikten wij de stagiair toe. ‘Wat raad je aan?’, vroeg de uitgever, die zijn sporen in het vak had verdiend. De stagiair aarzelde even en zei: ‘Ik zou de verliesgevende titels niet uitgeven.’ De uitgever veerde op. Het sprak hem aan. De stagiair putte moed uit