De kunst van het koken: goede kwaliteiten uitlichten, minder goede eigenschappen verdoezelen. Elbrich Fennema | 138 juli/augustus 2011 Foto: Pieter de Swart Rauwkost is vaak een nederig onderdeel van de maaltijd. Sterker nog: velen beschouwen het als een noodzakelijk kwaad. Arme moeders en echtgenotes die de vitaminen binnen moeten zien te loodsen bij hun mannen en kinderen… De kunst zit in de verleiding: goede kwaliteiten uitlichten, minder goede eigenschappen verdoezelen, een laagje gloss aanbrengen en accessoires toevoegen. Dit vergt enige basiskennis van de zinnenprikkelende versiertrucendoos. Een goed uitgangspunt is kropsla. Die heeft een gunstige oppervlakte-inhoud-verhouding. Anders gezegd: er blijft veel dressing op plakken, vooral lekkere dressings met mayonaise. Dat maakt kropsla een ideale basis voor een salade. Behalve als je hem niet goed hebt drooggeslingerd, want natte slablaadjes houden geen dressing vast. Vervolgens voeg je iets toe voor het oog: gele paprika, rode tomaat, glanzend zwarte olijven en donkergroene streepjes bieslook. Dan voor de neus: basilicum, tijm, munt, kervel. En ten slotte nog iets voor het ‘mondgevoel’: knapperige croutons, pijnboompitjes of ­gebakken spekjes. Zoete tovermiddelen zijn de beste verleiders: ­Marokkaanse rozijnen, Turkse granaatappelpitten en stukjes appel of peer. Voeg een dressing altijd pas toe vlak voor het opdienen. Door het