Wat er gebeurde toen Jay Hammond begon na te denken over andere manieren om de gaven van de natuur te verdelen Peter Barnes | 84 maart 2006 Voordat Jay Hammond in de jaren zestig gouverneur werd in Alaska, woonde hij in het kale, winderige vissersdorp Naknek. Hier zag hij met eigen ogen hoe de winsten uit de plaatselijke visserij vooral naar buitenstaanders gingen. Er werden miljarden dollars verdiend, maar de kustdorpen leken op sloppenwijken. Tijdens zijn gouverneurschap begon olie te stromen uit Prudhoe Bay. De bronnen lagen op land dat door de federale overheid was geschonken aan de staat. Dat betekende dat Alaska rijk zou worden – vooral omdat de OPEC de olieprijs juist tot astronomische hoogte had opgedreven. De vraag was: wat moest de staat doen met deze meevaller? Hammond vond dat ‘alle Alaskanen – niet de politici – moesten uitmaken hoe een deel van de winst op grondstoffen, die van iedereen waren, moest worden besteed’. Volgens de constitutie van Alaska, redeneerde hij, waren de natuurlijke hulpbronnen van de staat eigendom van de bevolking. Daarop stelde de Republikein Hammond voor een investeringsfonds op te richten dat dividend uitbetaalde aan de Alaskanen, die allemaal aandeelhouder zouden worden. Na een verhitte