De complexiteit en de uitdagingen van deze tijd vragen om een volledig samengaan van alle bekende en onbekende menselijke kwaliteiten. Dat vraagt om een vernieuwd en verdiept partnerschap tussen mannen en vrouwen. Jean Houston | 5 november/december 1995 issue Aan de vooravond van het postindividuele tijdperk zien wij een fenomeen waar wij onmogelijk omheen kunnen. Tweeënvijftig procent van de mensen staat op het punt volwaardig deel te gaan nemen in de maatschappij. Er komt een einde aan de noodzakelijke eerste zorg van vrouwen voor het grootbrengen van kinderen nu de bevolkingsdichtheid op aarde een verzadigingspunt bereikt. Als de aarde inderdaad een levend organisme is en het zenuwstelsel is volgroeid dan moet de rol van de vrouw op alle maatschappelijke terreinen groter worden. Dat remt de bevolkingsgroei en maakt vrouwen beschikbaar voor de complexe eisen van de opkomende en de planeet omvattende cultuur. Een globale geestessfeer is dichterbij dan we denken en de rijke, vruchtbare vrouwelijke geest die nu ontwaakt na een slaap van eeuwen is daarbij onmisbaar. De history is voorbij en herstory glijdt in de schijnwerpers. Deze ontwikkeling is waarschijnlijk de belangrijkste van de afgelopen vijfduizend jaar en de gevolgen kunnen een onvoorstelbaar effect op de wereldwijde culturele ontwikkeling