151 november/december 2012 Stoppen met cocaïne doe je niet zomaar. Dat geldt voor gebruikers, maar ook voor de boeren die het verbouwen. Een groep van vijf ecolodges aan de Colombiaanse kust, gerund door ex-cocaboeren, laat zien dat een kentering mogelijk is. In het noorden van Colombia, aan de Caribische zee, zijn de stranden hagelwit en op een enkele in het wit geklede Kogiindiaan na vrijwel verlaten. Een perfecte plek voor de toerist die zich niet laat afschrikken door het imago van geweren en guerrilla – én voor cocaboeren. In de bergachtige jungle die achter de stranden begint, kunnen zij ongezien hun gang gaan, via de nabijgelegen havens is ‘het witte goud’ zo het land uit gesmokkeld. De 54-jarige Celso López is een van de boeren die na jaren economische onzekerheid 2 hectare coca tussen zijn koffie plantte. ‘Ik had geen keuze, mijn familie moest eten’, vertelt hij zonder schaamte. De onzekerheid en de angst nam hij op de koop toe. López, opgerolde broek en rieten hoed, neemt een slok koffie. Biologisch en gemaakt met zijn eigen handen, want op de plantages die hij ooit vernietigde om coca te verbouwen, groeien tegenwoordig weer koffieplanten. De koffie schenkt hij aan de gasten