Snelle kennis gaat over het oplossen van problemen, langzame kennis over het vermijden van problemen. Marco Visscher | 68 juli 2004 issue Kennis wordt sneller en op grotere schaal toegepast dan ooit tevoren. Dat kan desastreuze gevolgen hebben. Een boer kan chemische pesticiden gebruiken om een plaag te weren van zijn erf, maar ondertussen ontwikkelen de ziekteverwekkers resistentie tegen deze middelen. Dat is een voorbeeld van het drama van ‘snelle kennis’, stelt milieudeskundige David Orr. Werkelijke kennis komt met vallen en opstaan, vindt hij, niet met voortrazen. Snelle kennis – homogene, meetbare oplossingen – wordt doorgaans opgevat als vooruitgang, zelfs het hoogtepunt van menselijk kunnen, maar veel moderne problemen in de samenleving vinden hun oorsprong in het feit dat we kennis hebben toegepast voordat we tijd hebben genomen de consequenties ervan te overpeinzen. Het tempo waarin nieuwe technologieën – in communicatie, landbouw, gezondheid, energie, etc. – en een groeiende berg informatie op ons afkomt, ligt veel hoger dan het menselijke vermogen iets nieuws te leren. David Orr, verbonden aan Oberlin College in Ohio, breekt een lans voor langzame kennis, waarin grondigheid, geduld en harmonie centrale begrippen zijn. In The Nature of Design: Ecology, Culture, and Human Intention (Oxford Press, 2002)