Op een nacht heeft de jonge natuurkundige Niels Bohr een vreemde droom: hij ziet zichzelf op een zon van brandend gas zitten. Planeten die door dunne draden met het hemellichaam zijn verbonden, draaien suizend om hem heen. Plotseling stolt het gas en worden de zon en de planeten kleiner. Bohr wordt wakker: hij heeft het elektronenmodel van het atoom ontdekt. Erik Pigani Pigani | 6 januari/februari 1996 issue Zulke voorbeelden van creatieve dromen zijn er in overvloed: Wagner hoorde in een droom de prelude van Das Rheingold, Mozart het thema van Die Zauberflöte. John Lennon bedacht de naam Beatles op dezelfde manier. In een droom werd hem gezegd: voortaan schrijf je beetle (kever) met een a. Descartes droomde het ontwerp voor zijn Discours de la méthode; Voltaire zijn Henriade. ‘Leer te dromen en de waarheid zal u misschien ten deel vallen!’ roept de Duitse scheikundige Kekulé op een bijeenkomst. Hij had zojuist in zijn slaap de atoomstructuur van benzeen gevonden... Om het creatieve vermogen van onze slaap te verklaren, beweren psychoanalytici dat iedere slaper dromen ervaart waarin de moeilijkste problemen op miraculeuze wijze worden opgelost: wanneer iemand indommelt, is hij ontspannen en in staat zaken in een groter verband te