Bij het maken van dit dertiende nummer van Ode gingen mijn gedachten regelmatig terug naar de start van Ode twee jaar geleden. Niet alleen vanwege een overpeinzing bij het begin van Ode\'s derde jaar, maar ook omdat in het eerste nummer een artikel stond dat veel van de inhoud van dit nieuwe nummer raakt. Jurriaan Kamp | 13 maart/april 1997 issue Destijds publiceerden we de laatste notities van Godfried Bomans, geschreven in 1971 vlak voor zijn dood. Een prachtig stuk waarin hij - toen al - afrekende met wat wij tegenwoordig \'doemdenken\' noemen. Bomans schreef naar aanleiding van sombere milieu-voorspellingen: \'Als je \'t mij vraagt: de mensen raken moe van al die jobstijdingen, ze zijn bijna doofgetoeterd.\' En: \'Het helpt dus niets de mensen er dag in dag uit op te wijzen dat ze over dertig jaar naar de bliksem gaan, want ze zijn daar gaarne toe bereid, mits het hun nu maar goed gaat.\' Meer dan 25 jaar later is het misschien nog wel erger dan Bomans toen voorzag. Het lijkt erop dat veel mensen de verantwoordelijkheid voor de toekomst zwaar op hun schouder laten drukken. Stedenbouwer Ashok Bhalotra spreekt in dit nummer van een eco-dictatuur. Het is tegenwoordig