145 april 2012  Foto: Istockphoto.com/Imagebob (deur), Winswork/dreamstime.com (lucht) Moslims weg uit Australië!’, stond in de onderwerpregel van de email in mijn inbox. ‘De immigranten moeten zich aanpassen, niet de Australiërs. Wie het niet bevalt, gaat maar terug’, luidde de schreeuwerige tekst in een toespraak die aan de Australische premier Julia Gillard werd toegeschreven. ‘Christelijke mannen en vrouwen hebben dit land op christelijke grondslag gesticht, dat staat duidelijk op schrift. Natuurlijk is het terecht als dat op de muren van onze scholen te zien is. Wie aanstoot neemt aan God moet misschien een nieuw thuisland in een ander deel van de wereld zoeken, want God hoort bij onze cultuur.’ Zo ging de tirade door, om te eindigen met het verzoek de tekst ‘door te sturen’ als ik het ermee eens was. In de lange emailketen had iemand er een opmerking bij geplaatst: ‘Die vrouw moet koningin worden!’ Mijn eerste reactie was om een vernietigende weerlegging van alle punten terug te sturen. Maar aangezien de afzender van deze stuitende email iemand was van wie ik houd – iemand die toen ik klein was bij onze familie was gekomen en geduldig mijn nukkige, kinderlijke vijandigheid had verdragen, totdat ik me gewonnen gaf, omdat