Sociologe Arlie Hochschild verliet haar linkse, kosmopolitische ‘bubbel’ en trok vijf jaar op met haar rechtse, conservatieve landgenoten in het blanke Louisiana. Nu begrijpt ze hen niet allen beter, ze heeft onverwachts zelfs sympathie gekregen voor de aanhangers van Donald Trump. ‘Ik had gedacht dat ze boos waren.’ Al snel nadat Barack Obama zijn intrede deed in het Witte Huis ontstond de Tea Party. Zo gezellig als de naam klonk, zo grimmig waren de protesten soms. De aanhangers wilden niet dat er steun kwam voor noodlijdende banken of huizenbezitters. Ze wilden lagere belastingen, minder overheidsuitgaven en dus zeker géén verplichte zorgverzekering, zoals de nieuwe president wilde. Arlie Russell Hochschild las over de stormachtige opkomst van deze beweging en schudde haar hoofd. Zoveel ongerichte boosheid was voor haar onverklaarbaar. Maar waar anderen het bij die constatering zouden laten, realiseerde zij zich iets dat haar nóg ongemakkelijker stemde: in haar hele omgeving kende ze geen enkele rechtse, conservatieve Republikein. Hoe kon zij nu begrijpen hoe zij dachten als beide kampen zich verschansen in hun eigen loopgraven? Wie zijn deze mensen nu eigenlijk? Hoe denken zij? Wat is er gebeurd dat zij de wereld zien zoals zij die zien? Haar woonplaats Berkeley, aan