There is a need to restore community. Traditionele gemeenschappen hebben hun integrerende kracht verloren. Zij niet opgewassen tegen de mobiliteit die kennis het individu biedt. Peter Drucker | 3 juli/augustus 1995 issue We weten nu dat traditionele gemeenschappen veel minder werden bijeengehouden door wat hun leden gemeen hadden, dan door noodzaak of zelfs dwang of vrees. Er wordt tegenwoordig veel gesproken over de desintegratie van het gezin. Dat is tot op zekere hoogte een misverstand. Weliswaar eindigt een belangrijk deel van het aantal gesloten huwelijken in een scheiding, maar huwelijken duren tegenwoordig niet korter dan honderd of honderdvijftig jaar geleden. In die tijd maakte de dood in plaats van een scheiding een einde aan het huwelijk. Het traditionele gezin was een noodzaak. In de negentiende-eeuwse literatuur waren de meeste gezinnen wat wij nu ‘gebroken gezinnen’ zouden noemen. Maar zij moesten bij elkaar blijven, hoe hevig hun haat, weerzin of angst voor elkaar ook was. ‘Het gezin is verplicht om je op te nemen’, luidde een negentiende-eeuws gezegde. Het gezin voorzag vroeger in vrijwel alle sociale diensten. Daarom was het een noodzaak om tot een familie te behoren, het was een ramp om te worden verstoten. Een standaardfiguur in toneelstukken en