De laatste tijd is hij volop in de media en niet zonder reden. Teun Toebes is 24 jaar en ziet het als zijn missie om de levenskwaliteit van mensen met dementie te verbeteren. We spreken hem in zijn zoektocht naar een andere kijk op dementie. DOOR: MICHIEL DE GOOIJER & BRIAN DE MELLO Vanaf zijn 21ste leefde Teun Toebes vrijwillig in de bubbel van een gesloten afdeling van een verpleeghuis, waar hij samenwoonde met mensen met dementie. Na ruim drie jaar was het tijd voor een andere omgeving. Niet omdat hij niet meer met zijn huisgenoten wilde wonen, maar omdat de échte sleutel tot de verandering ín de samenleving ligt: gemeenschappen. Verpleeghuiszorg is namelijk het ultieme product van onze kijk als samenleving: een wereld van controle en risicovermijding. ‘Zieke mensen’ Hoe was het om in zo’n omgeving te zijn, dag en nacht? ‘Het samenwonen met mensen met dementie vond ik prachtig. Het opbouwen van vriendschappen met elkaar. Dat is ook wat ik daar om me heen iedere dag mocht ervaren. Ik kreeg liefde van mijn huisgenoot en ik kon ook liefde geven. Er zat een wederkerigheid in. Tegelijkertijd was het ook ontzettend pijnlijk om in een instituut als het verpleeghuis