Ook zo dol op teken? Je weet wel, die ieniemini zwarte beestjes met acht pootjes die vanuit het hoge gras op je loeren, klaar om je te bespringen. In het Spaans heten ze garapattas, letterlijk vertaald ‘potenvastpakker’. Ik mag ze wel, die kleine bloedzuigertjes. Daar ging wel wat aan vooraf. DOOR: IRENE OERLEMANS Op de televisie zag ik een uitzending van Floortje blijft thuis. Floortje was te gast bij Jurjen Annen, de oprichter van de Bosbeweging. In de uitzending kon je zien hoe het ook in Nederland mogelijk is om het gehele jaar op blote voeten te lopen en hoe je in het bos kunt verdwijnen. En ik hoorde dit: ‘Mijn pensioen is een boomgaard met fruitbomen.’ Dat raakte me. Ik wil ook zo’n boomgaard om van te leven als ik oud ben, dacht ik meteen. Na de uitzending zocht ik de Bosbeweging-site op en schreef me direct in voor de jaaropleiding ‘Leven met de natuur’. In de toekomst ben je niet meer te gast, maar maak je deel uit van het bos. Die zin, daar sloeg ik op aan. Wie wil er nou niet één zijn met het bos en haar dieren. Bovendien had ik een diep gekoesterde wens: