Snelle jongens uit computerwereld ontwerpen extreem langzame klokken om langetermijndenken te stimuleren. Marco Visscher | 68 juli 2004 issue De beschaving is in een onnatuurlijke stroomversnelling geraakt. Niets krijgt meer de aandacht die het verdient. Maar ieder gesprek over tijdsbesef en gezamenlijke verantwoordelijkheid dreigt te verzanden in een oersaaie verhandeling met afgezaagde clichés. Daar moet een treffend beeld aan worden gekoppeld, bedachten enkele computerdeskundigen in San Francisco. En toen hadden ze het: een klok die één keer per jaar tikt, één keer per honderd jaar slaat en waar het vogeltje zich één keer in de duizend jaar laat zien. De ontwerpers, verenigd in The Long Now Foundation, verwachten dat een langzaam tikkende klok bijdraagt aan een langetermijnvisie. De organisatie bouwt enorme, complexe klokken die het begrip ‘tijdsbeleving’ op zijn kop zet. In het wetenschapsmuseum van Londen is een eerste exemplaar, gemaakt van brons en staal, te zien. Een andere klok moet worden gehakt uit een rotswand in het oosten van Nevada. Het oprichtingsjaar van de stichting is ‘01996’; het extra cijfer is bedoeld om de over achtduizend jaar dreigende deca-millenniumbug te trotseren. Dat is meer dan een ludieke grap van de oprichters van The Long Now Foundation, die verrassend genoeg