Brian Baring wil einde aan dramatische houtkap Papoea-Nieuw-Guinea Nynke Sietsma | 86 mei 2006 Alleen te voet of per boot is het dorpje van Brian Baring bereikbaar. Het ligt volledig geïsoleerd in het tropische regenwoud, midden in Papoea-Nieuw-Guinea. ‘Het enige dat je hoort, zijn de paradijsvogels die luidkeels zingen’, vertelt Baring. In zijn ogen verschijnt een twinkeling. Het woud in Papoea-Nieuw-Guinea herbergt 215 soorten zoogdieren en 750 vogelsoorten en er groeien duizenden soorten orchideeën. Althans, nóg wel. De 25-jarige Baring had nog nooit van houtkap gehoord en, tot voor kort, nog nooit een bulldozer gezien. Nu verstoren levensgrote machines van houtkapbedrijven de rust van het woud om de oeroude bomen te kappen om Europese landen, inclusief Nederland, te voorzien van goedkoop multiplex. Elk jaar wordt 300 duizend hectare bos weggekapt, vergelijkbaar met ongeveer een half miljoen voetbalvelden. Dit is het woud waar Baring is opgegroeid als lid van Gingilang-clan, die sterk afhankelijk is van de leefomgeving. In het woud vinden ze fruit en verbouwen ze groenten. Ook biedt het woud bescherming tijdens hevige regenbuien en schuilplaatsen voor de wilde dieren waar de clan op jaagt. Ze eten vis uit de rivier. De luidruchtige machines verjagen de paradijsvogels en de wilde