Susan Cain | Ode-bijlage bij NRC mei 2012 Het eerste wat me opvalt aan de campus van de Harvard Business School is hoe mensen er lopen. Niemand kuiert, wandelt of dwaalt. Ze lopen met ferme pas, in volle vaart vooruit. In de week van mijn bezoek is het kraakhelder herfstweer en de lichamen van de studenten lijken te trillen van de najaarselektriciteit, terwijl ze over de campus marcheren. Wanneer ze elkaars pad kruisen, knikken ze niet gewoon: ze begroeten elkaar levendig en vragen elkaar hoe hun zomerstage bij de fameuze bank JPMorgan Chase of hun tocht door de Himalaya is geweest. De Harvard Business School (hbs) is bepaald geen doorsnee-opleiding. Deze faculteit Bedrijfskunde werd opgericht in 1908, het jaar waarin Dale Carnegie als handelsreiziger op pad ging en slechts drie jaar voordat hij zijn eerste cursus ‘spreken in het openbaar’ gaf, en vindt van zichzelf dat ze ‘leiders opleidt die iets betekenen voor de wereld’. President George W. Bush is er afgestudeerd, evenals een indrukwekkende reeks presidenten van de Wereldbank, Amerikaanse ministers van Financiën, burgemeesters van New York en directeuren van bedrijven als General Electric, Goldman Sachs en Procter and Gamble. De essentie van deze studie bedrijfskunde is dat leidinggevenden