Het was een wild feest. Tienduizend mensen bevonden zich op een stuk snelweg in het westen van Londen en stonden daar te swingen op de muziek van een aantal popgroepen, terwijl op bruggen over de weg enkele honderden politieagenten stonden toe te kijken. Temidden van de uitzinnige menigte stonden twee tien meter hoge theaterfiguren met wapperende hoepelrokken te dansen. Alleen van heel dichtbij was door de muziek heen een zwak industrieel gedreun te horen. Een blik onder de rokken onthulde de werkelijke functie van deze figuren. Twee mannen waren druk bezig met pneumatische hamers gaten in het wegdek te boren om er bomen te planten. De weg zou nog eens vierentwintig uur afgesloten blijven. John Vidal | 18 januari/februari 1998 issue Stijl, humor en symbolische acties zijn heel effectief als het om protesteren gaat. Neem \'Koning\' Arthur Pendragon, ook wel Hooggeëerde Pendragon, Officiële Zwaarddrager van de Seculiere Orde der Druïden en Titulair Hoofd van de Loyale Arthuriaanse Strijdmakkers geheten. De bebaarde en in lange gewaden gehulde Arthur, een beer van een kerel die vroeger lid was van de Hells Angels, is bij de meeste protestacties aanwezig met zijn zwaard Excalibur en zijn vriend \'Kreb Drakenrijder\'. Arthur, die zichzelf de twintigste