Soms biedt Ode ook het minder goede nieuws maar dan moet het tot bezinning nopen. Rob Soetenhorst | 11 november/december 1996 issue Neem het volgende verhaal gesignaleerd in Ethical Consumer (juli/augustus 1996), een Brits blad gericht op universele mensenrechten, een duurzaam milieu en welzijn voor dieren. Daarin wordt bericht dat het bedrijfsleven in toenemende mate in de klaslokalen doordringt door middel van sponsoring van leermiddelen of anderszins. In Nederland is dat evenmin een onbekend verschijnsel. Britse voorbeelden: Kelloggs deelde vorig jaar 800.000 pakjes graanvlokken uit voor schoolontbijten en McDonalds zorgde voor bonnen voor hamburgers voor uitblinkende leerlingen. En dat is nog maar een begin. In Amerika is het klaslokaal al lang als markt ontdekt. Computerfirma Freedom Industries stuurt een brief aan alle scholieren waarin het winnen van een t-shirt in het vooruitzicht wordt gesteld door op school te vragen computers van dat merk aan te schaffen. Soms zijn de informatiepakketten van het bedrijfsleven misleidend. British Nuclear Fuels glijdt lichtjes heen over de problemen bij opslag en vernietiging van kernafval. Een firma voor kunstmest verzwijgt biologische landbouw. Supermarkten moedigen kopers aan om vouchers te sparen voor de aanschaf van schoolmateriaal. Ethical Consumer bezweert lezers dat ze niet alles hoeven te pikken.