Ons lijf is als een open haardkachel. Als de kachel mooi schoon is met de juiste, droge houtsoort en het rookkanaal is vrij van obstakels en wijd geopend voor zuurstof, dan raast de haard als de beste. Hij geeft warmte en licht, een hoog oplaaiend vuur. Het kacheltje staat fier te stralen, geeft warmte en licht. Maar….als we nat, hard hout op de stapel leggen, er papier bijgooien en een plastic zak, stort het vuur in. De boel gaat stinken en roken. Het rookkanaal raakt verstopt en er ontstaat een nare lucht. Niemand wil om dit kacheltje zitten. Het geeft geen energie, het voelt koud en donker. Je wordt alleen maar ziek van de walmen en de stank. Misschien probeer je de haard een oppepper te geven door er een scheut spiritus – lees: alcohol – in te gooien: éven een steekvlam en daarna dooft het vuur helemaal. Wat je in je lichaam stopt, moet bij je lichaam horen, zoals een parkiet bij het juiste zaad, de haard bij het juiste hout, maar ook bijvoorbeeld een auto bij de juiste soort benzine. We zouden wel gek zijn om iets anders te doen. Maar we zijn vaak wél zo mal om