Muziekbespreking. Ton Maas | 27 juli/augustus 1999 issue The Henrys zijn een instrumentaal kwartet uit Toronto dat zich bezighoudt met enigszins ongrijpbare, doch zeer tot de verbeelding sprekende muziek. Om je te kunnen afvragen wat voor muziek ze nu eigenlijk precies maken, zul je eerst moeten ophouden met genieten en dat is nu precies wat ze hun luisteraars voortdurend lastig, zo niet onmogelijk maken. Centraal in hun eigenzinnige muzikale idioom staat een antiek instrument van koahout: de Hawaiiaanse kona, die qua geluid op een slide-gitaar of dobro lijkt, maar veel \'ronder\' en minder metalig klinkt. De bespeler ervan, Don Rooke, kan zich in alle opzichten meten met groten als Ry Cooder en Bill Frisell en daarmee is ook meteen het muzikale landschap geduid waarin The Henrys opereren: van weids en zinderend tot compact en swingend. Vanzelfsprekendheid en verwarring zijn in hun muziek onlosmakelijk versmolten. Net als je denkt \'hee, dit lijkt wel muziek uit een Wenders-film\', schuift stemkunstenares Mary Margaret O\'Hara van de linkerzijde het stereobeeld binnen om je met haar half verstaanbare rijmelarijen tot andere overpeinzingen te verleiden. Om niet geheel onvoorstelbare redenen zijn The Henrys nog nooit echt doorgebroken. Zo doet hun naam inderdaad weinig goeds vermoeden en