Voedingssupplementen zijn geen alternatief voor gezonde voeding. Tijn Touber | 92 december 2006 Groene thee extracten, beta-caroteen, selenium, druivenpitextracten, hoge doses vitamine E en C, aloe vera pillen... wie antioxidanten wil slikken, heeft een ruime keuze en bevindt zich in gezelschap van ongeveer de helft van de bevolking van de rijkere landen. Met een jaarlijkse omzet van 23 miljard dollar heeft de voedingssupplementenindustrie alleen al in de Verenigde Staten een enorme vlucht genomen. De vraag is alleen: hoe effectief zijn deze antioxidanten in pilvorm? New Scientist (5 augustus 2006) komt met een opmerkelijk antwoord: niet. Het Britse popualire wetenschappelijke tijdschrift oordeelt zelfs uitzonderlijk negatief: op z’n best zijn antioxidanten een verspilling van geld, op z’n slechtst een gevaar voor de gezondheid. Het blad keert zich tegen een grote schare van gerenommeerde reguliere en alternatieve artsen die het gebruik van voedingssupplementen bepleiten en spreekt van een ‘antioxidant mythe’. Het verhaal begint in de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen wetenschappers destructieve chemicaliën die ‘vrije radicalen’ werden genoemd in verband brachten met een heel scala aan ziekten, waaronder hart- en vaatziekten, kanker, diabetes, Parkinson, Alzheimer en alle verouderingsprocessen. Vrije radicalen zijn instabiele moleculen die een elektron missen. Om zichzelf te stabiliseren