147 juni 2012 Jurriaan Kamp Europa worstelt met bezuiningen en stimuleringen. Tussen de hand op de knip en wat extra kolen op het vuur. De crisis speelt zich af tegen de achtergrond van de voortgaande mars van vervuiling en verspilling en een schuldenvraagstuk waarvoor niemand iets beters dan tijdelijke oplossingen heeft. Én nieuwe economische groei die verder vervuilt en waarvoor geen geld is. Een vicieuze cirkel. Zulke uitzichtloze perspectieven vragen om baanbrekende verandering. Veel politici zouden er in deze tijd goed aan doen nog eens stil te staan bij Einsteins definitie van waanzin: hetzelfde blijven doen en een andere uitkomst verwachten. In dit nummer komt Chuck Leavell aan het woord (zie pagina 62 in het juninummer van Ode). Leavell is een veelzijdige man: bomenkweker, toetsenist van de Rolling Stones en auteur van een nieuw boek: Growing a better America. In dat boek pleit Leavell voor \'slimme groei\'. \'Ik ben niet antigroei,\' zegt hij, \'ik ben voor doordachte, daadkrachtige en duurzame groei.\' Slimme groei betekent, in het denken van Leavell, uitgaan van wat er is en dan met kleine, handige, aanpassingen nieuwe, betere uitkomsten realiseren. Einstein zou een fan van Leavell zijn. In zijn boek past hij die visie vooral toe