Wereldwijde verstedelijking vraagt om duurzame oplossingen. Marco Visscher | 57 juni 2003 In de afgelopen vijftig jaar is de Braziliaanse stad Curitiba gegroeid van 150 duizend tot 1,6 miljoen inwoners. Een recept voor vervuiling, verkeersopstoppingen en ziekten, zou je denken? Integendeel, dankzij zorgvuldige planning is Curitiba het model van een duurzame stad geworden. Het afvalprobleem - in ontwikkelingslanden een enorm probleem - heeft de lokale overheid onschadelijk gemaakt door in de binnenstad voortdurend ophaalwagens te laten rondrijden. Het afval wordt gerecycled en verkocht aan lokale bedrijven. In de sloppenwijken, die niet bereikbaar zijn voor de grote trucks, worden mensen gestimuleerd hun eigen afval in te leveren, in ruil voor voedsel van omliggende boerderijen of strippenkaarten voor de bus. Het openbaar vervoer in Curitiba is eveneens uitstekend geregeld. Hoewel één op de drie inwoners een auto heeft, wordt tweederde van alle ritten met de bus gemaakt. De bus stopt bij een halte, laat aan de achterkant passagiers uit en aan de voorkant mensen in; sneller \'laden en lossen\' betekent minder luchtvervuiling. Het bussysteem vervoert nu meer dan vijftig keer zo veel mensen als twintig jaar geleden. Hoe belangrijk duurzame steden zijn, illustreert The Ecologist (april 2003) met het gegeven dat steden