Boekbespreking. Rob Soetenhorst | 12 januari/februari 1997 issue Het einde van de Sovjet-Unie in het begin van de jaren negentig leidt nog steeds tot verrassingen over die zo lang verborgen samenleving in het reusachtige Euraziatische rijk. Zo\'n verrassing behelst het boek van de Russische psychiater Olga Kharitidi, geboren en getogen in Siberië. Op een reis in het afgelegen Altai-gebergte in Siberië maakt zij - nog opgeleid in de rigide Sovjet-Unie - kennis met de traditionele kennis van een Siberische sjamaan. Tussen 1920 en 1990 heeft de spiritualiteit van deze \'medicijn-mannen en -vrouwen\' uitsluitend in verborgenheid kunnen doorleven - vervolgd, belaagd en ontkend door de communisten. Voor Kharitidi heeft deze kennismaking de kracht van een openbaring. Haar zienswijze van genezen en helen van patiënten zal nooit meer dezelfde zijn. Aan de hand van sjamaan-lerares Umai kan zij een blik werpen op een door getrainde marxisten ontkende en lang gevreesde wereld die staat en valt met gevoelens en spiritualiteit. Sjamanen geloven in onsterfelijkheid en kunnen worden beschouwd als de verborgen levende ketters van de donkere periode van het twintigste eeuwse Russische communisme. Kharitidi\'s onongesmukte beschrijvingen, waarin ze herinneringen combineert met uitvoerige aantekeningen in haar dagboeken, hebben een sterke authenticiteit en oprechtheid. Ook