Jurriaan Kamp | 140 oktober 2011 Jurriaan Kamp Een paar jaar geleden kwam ik voor het eerst op een middelbare school waar elke dag begint met een gezamenlijke meditatie van zo’n tien minuten. Ik stond op een ochtend om kwart over acht in een zaal met zo’n driehonderd tieners. Ze zaten door elkaar op de grond of op stoelen. Gesloten ogen. Muisstil. Zo begint elke dag op deze school. En de meeste lessen beginnen met nog eens twee minuten stilte. In dit nummer staat een verhaal over experimenten met meditatie op scholen (zie pagina 30). Een onderzoek op een aantal scholen in Amsterdam heeft uitgewezen dat meditatie kinderen rustiger en minder angstig maakt. Dat zij beter met hun emoties omgaan en dat er sprake is van minder conflicten op school en thuis. Aanvankelijk sceptische leraren tonen zich overtuigd van de resultaten. Ik begrijp de behoefte aan zo’n onderzoek, maar als je een keer temidden van een groep van een paar honderd mediterende middelbare scholieren hebt gestaan, is het niet meer nodig. Je kan voelen dat zo’n moment van meditatie een hoognodige rust brengt in levens die met games, Facebook en mobiele telefoons alsmaar sneller gaan. Die rust versterkt aandacht en