Serie – Werk je gelukkig – deel 2

Driekwart van de werknemers is ongelukkig. Verzuimcijfers zijn hoger dan ooit. En dat terwijl we iedereen vol goede moed nodig hebben om de transitie te realiseren. We zochten antwoorden en vonden Dr. Kim Cramer, mede-oprichter van BR-ND People dat merken bouwt en een wetenschappelijke methode hanteert om werknemers en organisaties te laten floreren. Feiten, ervaringen, tips rechtstreeks uit de praktijk…

DOOR: GIJS DE SWARTE

Kim Cramer: ‘Wij werkten ooit voor het gemeentelijk vervoersbedrijf van Amsterdam, inmiddels bekend als excellente werkgever. Ik ben er heilig van overtuigd dat dat ook te maken heeft met de komst van de eerste vrouwelijke directeur die diversiteit bracht in de top en vanuit empathie de dialoog aanging. Maar toen was het op z’n zachtst gezegd niet het meest gelukkige bedrijf van Nederland. Ik kan me goed herinneren dat we wat dieper ingingen op het werkplezier van de bestuurders. Er was een groot verschil tussen de schippers van de ponten, die wijds water zagen en vrijheid voelden, en de metrobestuurders die een zwart gat inkeken, over het perron naar de andere kant van de metro liepen en hup, die tunnel weer door. Ze ervaarden het alsof ze zich in het afvalputje van de organisatie bevonden. Je kan op je vingers natellen dat je weinig motivatie gaat tegenkomen in een organisatie die dat gevoel als acceptabele norm hanteert.’

Giftige werkomstandigheden

‘Wat we de laatste tijd zien is dat giftige werkomstandigheden in alle soorten en maten vaker de media halen. In de politiek, het bedrijfsleven, sport, film, tv, theater, muziek, noem maar op. Wat daarbij een rol speelt is dat werknemers in het algemeen mondiger worden en misstanden veel makkelijker in de sociale media gedeeld worden. De toegenomen aandacht voor werkomstandigheden heeft ook te maken met Millennials en Gen Z-ers die hogere eisen stellen op het gebied van zingeving en voldoening in hun werk. Uit de Net Positive Employee Barometer van voormalig Unilever CEO Paul Polman, die ik eerder ook al aanhaalde, blijkt dat meer dan de helft van alle werknemers ontslag overweegt omdat de eigen waarden niet matchen met die van het bedrijf. Daarachter steekt de toenemende behoefte om iets toe te voegen aan de samenleving, en de wereld te verbeteren. Je ziet de bedrijven reageren op die ontwikkelingen. Men probeert groener, inclusiever, diverser, transparanter enzovoort te zijn.’

Belangrijkste criterium

‘Wat me sterk opvalt is dat daarbij vooral wordt aangevoerd hoe bevorderlijk voldoening-gevende werkomstandigheden voor de omzet zijn. Dat is waar overigens, en daar kom ik nog op terug. Maar het is ook vreemd; wanneer hebben we met z’n allen besloten dat winst het belangrijkste criterium is? En dat het nauwelijks een issue is of mensen in bedrijven wel of niet gelukkig zijn met wat ze doen. Het mag naïef klinken maar het lijkt me vrij logisch dat er een boel minder problemen op de wereld zouden zijn als we dat nou juist eens top-prioriteit zouden geven. Sterker nog, de transitie gaat gewoon niet lukken met allemaal ongelukkige mensen. Waar het op neer komt is dat je van alles tot stand kan brengen als je weerbaar bent en je je goed voelt, en er heel wat minder uit je handen komt als dat niet zo is. Daar hebben we vast allemaal wel wat ervaring mee. Ik persoonlijk wel in ieder geval.’