‘Is het echt toeval dat stress een epidemie is geworden, op het moment dat ons geestelijke milieu werd opgevuld en de eisen aan onze aandacht groter werden?’ Jonathan Rowe | 47 juni 2002 issue Ik zet mijn computer aan en wil de wereld van de informatie binnengaan. Maar informatie is niet wat ik zie. Mijn startpagina ziet zwart van de reclamelokkertjes. Advertenties leggen onverwacht beslag op mijn scherm. Ik moet ze als vliegen wegslaan. Zelfs zoekmachines – de ‘informatie-instrumenten’ bij uitstek – blijken smeergeldstations te zijn. Sponsors werken zich met steekpenningen naar de top van iedere lijst. Oftewel: deze nieuwe economie heeft verdacht veel weg van de oude. De grondstof van deze nieuwe economie is niet iets wat ons wórdt geleverd, maar iets wat wíj leveren: mindshare, of aandelen ‘geest’, om in het charmante vakjargon te blijven. Het is dan ook helemaal geen informatie- of kenniseconomie, maar een aandachtseconomie. Stel nu, dat er maar een beperkte hoeveelheid geest is om aandelen van uit te geven? Daar ligt misschien wel het antwoord op de vraag hoe het komt, dat mensen in zo’n welvarende economie zo uitgeput zijn. De beroepskwalen van deze tijd: stress, verminderd concentratievermogen, overgewicht, kinderdiabetes en andere aandoeningen waar