Soms kom je ze nog tegen ergens ver weg in het buitenland: romantische buurten. Woonplekken waar je onverwachts een pleintje ontdekt, steegjes met winkeltjes je pad kruisen en speelplekken worden afgewisseld met parkjes. Vergeet de fontein niet waar het water klatert, knikkerende kinderen in autoloze straten, een ijskar op de hoek en oudjes op een bankje onder de boom. Jan Verschure | 20 mei/juni 1998 issue Het is allemaal nostalgie natuurlijk want het postmoderne bouwen houdt niet van gezelligheid. Trouwens, al sinds het einde van de vorige eeuw wordt er in Nederland goedkoop, hygiënisch en vooral rechtlijnig gebouwd. Na de Tweede Wereldoorlog is daar de auto als grootste bepaler bij gekomen. Vraag: naar wie of wat gaat in de eerste plaats de aandacht uit bij het bouwen van een buurt, naar de auto\'s of naar de mensen? En zo bouwen we anno 1998 nog steeds buurten waar na de huizen als eerste de schuttingen verschijnen. Waar monotoon de verplichte verscheidenheid heerst, eengezinswoningen worden afgewisseld met hier en daar een plukje bejaard en alleenstaand/samenwonend in een flat. En waar om de leefbaarheid te bevorderen huur? en koopwoningen door elkaar worden gepland. Jawel, want dan is er minder criminaliteit... Maar ook op