Als kind groei je op met de gedachte dat de wereld keurig geordend is. Ten oosten van ons bevindt zich Duitsland, ten zuiden België (of Frankrijk, voor onze Vlaamse lezers) en de Noordzee vormt een barrière tussen ons en de Britten. Op school leer je dat de verhoudingen en de grenzen binnen Europa honderd of tweehonderd jaar geleden iets anders lagen. Hoe verder we teruggaan in de tijd, hoe groter het verschil. DOOR: ROLAND PLUUT Paul Morland beschrijft in Het menselijk getij hoe de bevolking per land fluctueert in omvang, afhankelijk van de omstandigheden, zoals honger, ziekte, migratie, welvaart of natuurrampen. Dat leidt weer tot majeure veranderingen in de wereld. Oorlogen ontstaan er mede door (als er voldoende soldaten zijn), met alle grensverleggende gevolgen van dien. Demografie ziet hij als een van de drijvende krachten achter maatschappelijke ontwikkelingen en het bepalen van landsgrenzen. Aan de oppervlakte ontstaan afgebakende gebieden, hekken met prikkeldraad, douaneposten met slagbomen. Zo vangen we onszelf in virtuele kooien. Sommige landen gaan er soepel mee om en verhogen de controle alleen bij dreigende vluchtelingenstromen, of als de import van buitenlands vuurwerk te gortig wordt. Andere landen bouwen een Chinese, Berlijnse of Mexicaanse muur om ‘de vijand buiten